Przez wieki w zakonach benedyktyńskich najważniejszą uroczystością uczczenia świętego Benedykta było jego "przejście" do nieba, obchodzone 21 marca, na pamiątkę jego śmierci - przypuszczalnie w 547 roku. Używając nazwy "przejście" (łacińskie "transitus") mnisi akcentują płynną zmianę stanu, nie skupiając się na samym tylko końcu ziemskiego życia. Św. Benedykt w Regule przekazanej swoim uczniom wielokrotnie wspomina o przygotowaniu się na ten dzień:
- biegnijcie, dopóki macie światłość życia, aby ciemności śmierci was nie ogarnęły (RB prolog 13)
- w Jego prawdzie wytrwajmy w klasztorze aż do śmierci abyśmy przez cierpliwość stali się uczestnikami Męki Chrystusowej i zasłużyli na udział w Jego Królestwie (RB prolog 50)
- niech będzie pewny, że w dzień sądu odpowie przed Panem (RB 2,37)
- całą duszą pragnąć życia wiecznego (RB 4,46)
- śmierć nadchodzącą mieć codziennie przed oczyma (RB 4,47)
- jeżeli zasady te będziemy nieustannie, we dnie i w nocy, wypełniać i jeżeli w dzień sądu zyskają one uznanie, wówczas otrzymamy od Pana nagrodę (RB 4,75)
- dla chwały życia wiecznego, gdy tylko przełożony wyda jakieś polecenie, nie zwlekają oni ani chwili z jego wykonaniem (RB 5,3)
- miłość nakazuje im śpieszyć do życia wiecznego (RB 5,10)
- jest gorliwość dobra, która oddala od grzechów, a prowadzi do Boga i do życia wiecznego (RB 72,2)
- oby Chrystus nas razem raczył doprowadzić do życia wiecznego (RB 72,12)
W naszym opactwie "przejście" zobrazowane jest na sklepieniu kaplicy św. Benedykta. Zakonodawca ubrany w białe szaty unosi się w otwarte niebo. Towarzyszą mu aniołowie z wiązkami kwiatów (symbolizujące zdobyte cnoty), mitrą i pastorałem (atrybuty władzy opackiej, którą sprawując św. Benedykt pomógł wielu w naprawie obyczajów) i księgą Reguły (która do dziś służy mnichom na całym świecie).
